Dobrodošli u Šabac – grad na obali reke Save, poznat po boemima, vašaru i čivijaškom duhu.
Prvi korak ka razvoju ovog grada koji se nalazi na tromeđi Mačve, Pocerine i Posavotamnave, poklapa se sa periodom rukovođenja Jevrema Obrenovića, iz nadaleko poznate dinastije Obrenović, koja je izvojevala nezavisnost Srbije. Bio je jedan od najpoznatijih Šapčana, divizijski general i dugogodišnji obor-knez šabačke nahije. Kao jedini pismeni od braće Obrenović, svojim širokim shvatanjima i vizionarskim pogledima, Jevrem je grad uredio u ,,jevropskom stilu“. Ulice su se sekle pod pravim uglom, a ostale su „prema njima krojene”. U Šapcu se trgovalo, ali i tamburalo. Bila je to varoš sa najviše kafana u celoj Kraljevini i Kneževini Srbiji. Zbog toga, grad je dobio nadimak „Mali Pariz“ po kom je i danas poznat.
Tadašnju šabačku čaršiju opevali su ovim popmeznim stihovima:

„Poljupce je čak iz Luvra
slala Šapcu Mona Liza.
Noćni život na Balkanu
bio je k’o sred Pariza.“
(Stari zvuci – „Kad je deda lumpovao“)

Nemački putopisac i geograf Feliks Kanic ovako je opisao izgled šabačke varoši u vreme Gazda Jevremovog angažovanja:

„Šabac je bogata varoš na granici dvaju carstva koja se i imenom „Malog Pariza“ mogla nazvati. To je varoš koja se i „Kapijom Jevrope“ može zvati, varoš koja korača podjednako sa Beogradom, štaviše u mnogo čemu i prednjači…“

I zaista jeste prednjačio. Budući da je u to vreme reka Sava predstavljala granicu između Srbije i Austrougarske, sve što je bilo značajno i napredno u Austrougarskoj, dolazilo je prvo u Šabac. Tako je Šabac postao „Prva varoš Srbije“: prvi fijaker na ovim prostorima provozao se šabačkim ulicama, prvi klavir bio je onaj koji je Jevrem kupio svojoj ćerki Anki, Šapčani su prvi postavili pendžerska stakla, prvi spavali na gvozdenim krevetima i prvi se služili bečkim priborom za jelo, ovaj grad prvi je imao bolnicu, apoteku i ženu lekara, prvu meteorološku stanicu, prvi rendgen aparat, prvu kasarnu…

Na mestu gde sa danas nalazi zgrada Načelstva, nekada se nalazila jedna od najlepših građevina u Srbiji – Jevremov konak. U njemu se živelo po evropskim manirima. Tu se nalazila i jedna od najbogatijih biblioteka tog perioda. To utvrđenje bilo je žarište učenih ljudi, umetničke i intelektualne elite tadašnje Srbije, koji su u Jevremu pronalazili uzora i podršku.
Za samo 15 godina Jevremovog angažovanja, grad je postao centar trgovine, kulture, zanatstva i boemštine.  Zbog toga ga mnogi smatraju najznamenitijim gradonačelnikom Šapca, a period njegovog rukovođenja nazivaju „Zlatnim dobom“.

U znak zahvalnosti, Šapčani su mu podigli spomenik koji danas krasi centar grada, a mnogi su odlučili da svoje poslovne prostore otvore baš u ulici u samom srcu grada, koja nosi njegovo ime i koja čuva duh i eleganciju evropskog grada 19. veka, ulicu Gospodar Jevremova.